Pojmovnik

Izraz “ekonomski entitet” se u računovodstvenim standardima koristi da definiše, u svrhe finansijskog izvještavanja, grupu entiteta koju sačinjavaju matični entitet i bilo koji kontrolisani entiteti. Drugi izrazi koji se ponekad koriste za označavanje ekonomskog entiteta uključuju “administrativni entitet”, “finansijski entitet”, “konsolidovani entitet” i “grupa”.

Ekonomski entitet nije nužno subjekt čiji je cilj isključivo profit, jer pojam može obuhvatati entitete koji provode i socijalnu politiku i komercijalne ciljeve. Na primjer, može postojati ekonomski entitet javnog sektora koji obuhvata entitete koji obezbjeđuju stambene usluge po cijeni utvrđenoj socijalnom politikom, kao i entitete koji obezbjeđuju stambeni smještaj na tržišnoj osnovi. Ekonomski entiteti sačinjavaju konsolidovane finansijske izvještaje.

Revizijski dokaz dobijen kao pisani odgovor upućen direktno revizoru od treće strane (strane koja potvrđuje), u papirnoj, elektronskoj ili drugoj formi.

Vidjeti: Konfirmacija

Finansijski izvještaji prikazuju finansijske efekte transakcija i ostalih događaja kroz njihovo grupisanje u opšte klase u skladu sa njihovim ekonomskim karakteristikama. Takve opšte klase se nazivaju elementi finansijskih izvještaja. Elementi koji su direktno povezani sa odmjeravanjem finansijskog stanja u bilansu stanja su imovina, obaveze i kapital. Elementi koji su direktno povezani sa odmjeravanjem rezultata poslovanja u bilansu uspjeha su prihodi i rashodi. Prezentacija elemenata u bilansu stanja i bilansu uspjeha uključuje proces raščlanjavanja. Na primjer, imovina i obaveze se mogu klasifikovati po njihovoj prirodi ili funkciji u poslovanju entiteta, sa ciljem da se informacije prikažu na način koji je korisnicima najkorisniji za svrhe donošenja ekonomskih odluka. Ovi principi se primjenjuju i na druge izvještaje koji čine dio obaveznog seta finansijskih izvještaja.

Pojam „entitet“ u kontekstu finansijskog izvještavanja kao i revizije finansijskih izvještaja podrazumijeva „izvještajni entitet“ odnosno subjekta ili grupu subjekata za koji se sačinjavaju finansijski izvještaji i provodi revizija tih izvještaja.

Pojam koji podrazumijeva „Izvještajni entitet javnog sektora“, to jest organizaciju javnog sektora bilo kog nivoa vlasti, kao i program ili oblast aktivnosti javnog sektora koja se može zasebno identifikovati i koji priprema finansijske izvještaje opšte namjene.
Izvještajni entitet javnog sektora može da se sastoji iz dva ili više zasebnih entiteta koji prezentuju finansijske izvještaje opšte namjene kao da su jedan entitet – ovakav izvještajni entitet naziva se grupni izvještajni entitet, a izvještaji su konsolidovani ili izvještaji grupe. Ključne karakteristike izvještajnog entiteta javnog sektora su sljedeće:

a) To je entitet koji sakuplja resurse od, ili u ime, društva i/ili koristi resurse u cilju preduzimanja aktivnosti za dobrobit tog društva ili u njihovo ime; i

b) Postoje korisnici usluga ili izvori resursa koji se oslanjaju na finansijske izvještaje opšte namjene za svrhe odgovornosti i donošenja odluka.

Etičke vrijednosti su pojmovi koji ukazuju na ono što je od značaja i koji treba da budu vodilja u donošenju odluka osoblja vrhovne revizijske institucije (VRI) i same VRI.
Etički principi su usmjerenja kako ove vrijednosti treba da budu primijenjene u praksi i, u skladu s tim, ono što bi trebalo da predstavlja odgovarajuće ponašanje.
Pet fundamentalnih etičkih vrijednosti i odgovarajući sažeci vodećih principa koji su definisani Kodeksom etike ISSAI 130 su:

a) Integritet – da se postupa pošteno, pouzdano i u javnom interesu;

b) Nezavisnost i objektivnost – da se ne podliježe okolnostima ili uticajima koji kompromituju ili mogu da kompromituju profesionalno prosuđivanje i da se djeluje na nepristrasan način;

c) Kompetentnost – steći i održavati znanja i vještine koji odgovaraju povjerenoj ulozi te ponašanje u skladu sa važećim standardima i dužnom pažnjom;

d) Profesionalno ponašanje – pridržavanje važećih zakona, propisa i konvencija (dogovora), te izbjegavanje ponašanja koje može diskreditovati vrhovnu revizijsku instituciju;

e) Povjerljivost i transparentnost – da se na odgovarajući način zaštite informacije, balansirajući ovo sa potrebom za transparentnošću i odgovornošću.

ISSAI 130 Kodeks etike odnosi se na sve one koji rade za ili u ime vrhovne revizijske institucije (VRI). Namjena ISSAI 130 Kodeksa etike je da se vrhovnim revizijskim institucijama i njihovim zaposlenim osigura skup vrijednosti i načela na kojima treba da se bazira njihovo ponašanje u profesionalnoj djelatnosti i, kada je to primjenljivo, u privatnom životu. Osim toga, a prepoznajući specifično okuženje revizije javnog sektora (koje se često razlikuje od revizije privatnog sektora), Kodeks etike nudi dodatne smjernice o tome kako te vrijednosti ugraditi u svakodnevni rad i u konkretne situacije u kojima se VRI može naći. Na etičko ponašanje osoblja utiče i okruženje u kojem rade. Prema tome, ISSAI 130 se bavi odgovornostima VRI u promociji i očuvanju etike i etičkih vrijednosti u svakom aspektu organizacije i njenih aktivnosti. Da bi zadovoljili raznolikost kultura, kao i pravnih i društvenih sistema (kao što su specifična pravila koja se primjenjuju na VRI koje imaju sudske karakteristike), svaka VRI razvija vlastiti etički kodeks i odgovarajući etički sistem kontrola kako bi ga implementirala. Kodeks ISSAI 130 predstavlja temelj za kodeks svake VRI, koji bi trebao da bude najmanje toliko striktan kao i ovaj INTOSAI-ev kodeks.

Identifikacija i analiza relevantnih pitanja, uključujući obavljanje drugih postupaka po potrebi, kako bi se donio konkretan zaključak o datim pitanjima. Termin „evaluacija“ se uobičajeno koristi u vezi s jednim skupom tema, uključujući dokaze, rezultate postupaka i efektivnost reagovanja rukovodstva na rizike.

Vidjeti: Procjenjivanje.

Zakon o reviziji javnog sektora Republike Srpske (Službeni glasnik Republike Srpske br: 98/05 i 20/14) kojim se reguliše pravni status, organizacija, nadležnost, ciljevi, dužnosti, ovlašćenja, sertifikacija revizora javnog sektora i druga pitanja od značaja za rad Glavne službe za reviziju javnog sektora kao vrhovne revizorske institucije u Republici Srpskoj.

Vidjeti: Kooperativne revizije između VRI.