Pojmovnik

Vidjeti pod: Finansijski izvještaji – sažeti.

Kompletan set finansijskih izvještaja prema Međunarodnim računovodstvenim standardima sadrži:

(a) Izvještaj o finansijskom stanju;

(b) Izvještaj o finansijskoj uspješnosti;

(c) Izvještaj o promjeni u neto imovini /kapitalu;

(d) Izvještaj o novčanim tokovima;

(e) Kada entitet (subjekt revizije) stavi na raspolaganje javnosti svoj odobreni budžet, poređenje budžeta i stvarnih iznosa ili u zasebnom dodatnom finansijskom izvještaju ili u koloni za budžet u finansijskim izvještajima; i

(f) Napomene, koje čine zbirni prikaz značajnih računovodstvenih politika i drugih objašnjavajućih napomena.

Navedene komponente se u okviru i između pravnih sistema različito nazivaju. Izvještaj o finansijskom stanju se takođe naziva bilans stanja ili izvještaj o aktivi i pasivi. Izvještaj o finansijskoj uspješnosti se može posmatrati i kao izvještaj o prihodima i rashodima, kao bilans uspjeha, bilans prihoda i rashoda, ili izvještaj o dobitku i gubitku. Napomene mogu da uključe i stavke koje se u nekim pravnim sistemima nazivaju “planovima”.

Sistem internih kontrola subjekta se posmatra kroz pet komponenti, a to su:

1) kontrolno okruženje (Vidjeti: Kontrolno okruženje),

2) upravljanje rizicima (Vidjeti: Upravljanje rizicima kao dio SIK),

3) kontrolne aktivnosti (Vidjeti: Kontrolne aktivnosti),

4) informacije i komunikacija i

5) praćenje i procjena sistema.

Ovih pet komponenti interne kontrole podijeljeno je u dvije vrste (direktne i indirektne kontrole) koje su usklađene s prirodom kontrola unutar svake komponente i mogu uticati na revizorovu identifikaciju i procjenu rizika značajnog pogrešnog prikazivanja, kao i na odgovor na procijenjene rizike. U okviru komponenti: kontrolno okruženje, proces procjene rizika i subjektov proces za praćenje sistema interne kontrole, kontrole su prvenstveno indirektne (iako mogu postojati neke od direktnih kontrola). U komponentama kontrolne aktivnosti i informacija i komunikacija, kontrole su prvenstveno direktne.

Sveobuhvatan sistem kontrole kvaliteta revizije uključuje primjenu definisanih procedura, nadzor i praćenja kvaliteta rada, interne i eksterne preglede i donošenje mjera za očuvanje i unapređenje kvaliteta. Sistem kontrole kvaliteta VRI podrazumijeva efikasan sistem kontrole kvaliteta na nivou institucije i na nivou pojedinačnih angažovanja u okviru revizijskih aktivnosti. Sistem kontrole kvaliteta na institucionalnom nivou podrazumijeva upravljanje kvalitetom na organizacionom nivou u sferi unutrašnjeg i vanjskog okruženja. Sistem kontrole kvaliteta na nivou pojedinačnog angažovanja podrazumijeva kvalitet rada u svim fazama revizija koje su u nadležnosti vrhovne revizijske institucije.

Pasus u izvještaju revizora koji se odnosi na pitanja koja su prezentovana ili objelodanjena u finansijskim izvještajima a koja su od fundamentalnog značaja za razumijevanje tih finansijskih izvještaja ili na pitanja koja nisu prezentovana ili objelodanjena u finansijskim izvještajima, a koja su po rasuđivanju revizora, relevantna za razumijevanje revizije, odgovornosti revizora ili izvještaja revizora od strane korisnika.

MSR 706 pod nazivom “Pasus kojim se skreće pažnja i pasus u vezi sa ostalim pitanjima u izvještaju nezavisnog revizora” se bavi pitanjima dodatnih saopštavanja u izvještaju revizora kada revizor procijeni da je neophodno da se na ovaj način istakne neko pitanje (da se skrene pažnja).

Načelo na osnovu kojeg se sastavljaju finansijski izvještaji.

Finansijski izvještaji se u normalnim okolnostima pripremaju pod pretpostavkom stalnosti poslovanja što podrazumeva da će izvještajni entitet nastaviti da posluje u doglednoj budućnosti. Stoga se podrazumijeva da izvještajni entitet niti ima namjeru niti potrebu da likvidira ili da značajno smanji obim svog poslovanja; ako takva namjera ili potreba postoji, onda finansijske izvještaje treba pripremiti na drugoj osnovi, i ako to jeste slučaj, ta činjenica se objelodanjuje, zajedno sa osnovom prema kojoj se finansijski izvještaji sastavljaju i razlogom zbog kog se smatra da subjekt ne ispunjava pretpostavku o stalnosti poslovanja.

Dakle, postoji obaveza da rukovodstvo subjekta, kada priprema finansijske izvještaje, procjenjuje sposobnost subjekta (entiteta) da nastavi da trajno posluje. Finansijski izvještaji se sastavljaju na osnovu ovog načela, osim ako rukovodstvo ne namjerava da likvidira entitet ili da prestane da posluje, odnosno ako nema realnu alternativu da postupi drugačije.

Pristup uzorkovanju koji karakteriše:

a) slučajni izbor uzorka i

b) primjena teorije vjerovatoće na ocjenu rezultata uzorka, uključujući mjerenje rizika uzorkovanja.

Pristup uzorkovanju koji nema karakteristike pod a) i b) smatra se nestatističkim uzorkovanjem.

Vidjeti: Opšta strategija revizije.

Strateško planiranje je aktivnost kojom se utvrđuju strateška opredjeljena i strateški pravci i ciljevi vrhovne revizijske institucije za period na koji se odnosi. Strateškim planom vrhovne revizijske institucije utvrđuju se strateška opredjeljenja, strateški pravci razvoja kao i potencijalna područja i prioriteti kada je riječ o reviziji učinka. Strateško planiranje revizije učinka polazi od osnovnog cilja revizije učinka a to je promovisanje dobrog upravljanja, a doprinosi i odgovornosti i transparentnosti. Strateški plan je osnova za godišnje i planiranje pojedinačnih revizija učinka.