Osim prema vrsti subjekta od kojih se pribavljaju primarni revizijski dokazi, izvori revizijskih dokaza mogu se posmatrati i na osnovu toga da li se radi o izvorima od kojih je dokazni materijal odmah na raspolaganju ili se dokazi kreiraju tokom revizije. Po tom kriterijumu izvori i vrste dokaza mogu biti:
⦁ dokumentacioni dokazi/dokumentacija (zakonski i podzakonski propisi, uključujući i propise država iz okruženja i država EU; fakture, izvodi, zapisnici, potvrde trećih strana, budžeti i finansijski planovi, itd.),
⦁ budžetske i računovodstvene evidencije i izvještaji (izvještaji o izvršenu budžeta i finansijskih planova; dnevnik i glavna knjiga, sve prateće knjigovodstvene evidencije i sl.),
⦁ ostale relevantne evidencije i podaci koji se prikupljaju, evidentiraju i „skladište“ i u čiju potpunost i pouzdanost se moguće uvjeriti (statistički podaci nadležnih državnih organa, evidencija koje vodi subjekt revizije ili neki drugi entitet),
⦁ fizičko postojanje (objekti, postrojenja, mjesta obavljanja usluge, skladištenja, eksploatacije, prirodno stanje/resursi, biološke i druge karakteristike za koje se mogu potvrditi postojanje odnosno odsustvo postojanja u nekom datom trenutku u vremenu),
⦁ izjave/objašnjenja rukovodstva i zaposlenih za sva neuobičajena, korektivna kretanja i odstupanja,
⦁ upitnici, ankete.
