Studija slučaja je karakteristična za reviziju učinka i ima za cilj da detaljno istraži mali broj slučajeva kao primjer situacije koja može biti slika opšteg stanja koje preovladava u cijeloj populaciji ili društvu. Studija slučaja koristi revizoru da se koncentriše na detalje i na razumijevanje organizacionih i upravljačkih procesa. U studiji treba izabrati slučaj koji će se smatrati reprezentativnim za cijelu populaciju ili nekoliko slučajeva koji skupa mogu da se smatraju reprezentativnim. Prilikom izbora studija slučaja treba imati u vidu određene faktore kao što je regionalni razmještaj, različite organizacione i upravljačke strukture, slučajevi sa političkim, organizacionim i upravljačkim promjenama, mogućnost provođenja studije i međusobna uporedivost studija slučaja. Bilo bi korisno da se sa studijama slučaja kombinuju i druge metode revizije učinka (posmatranja, upitnici, intervjui).
Pri izboru studija slučaja treba da se uspostavi balans između slučajeva koji predstavljaju manje dobru (lošu praksu) i slučajeva koji predstavljaju dobru praksu kako bi se na osnovu analize studija slučaja zaključilo šta stoji iza dobre prakse a šta iza manje dobre prakse odnosno koje su njihove karakteristike.
